Kees-Jan betaalt wel even

zaterdag 1 september 2007 - In een artikel in Elsevier op 25 augustus staat een artikel over de Prachtwijken met een interessante insteek. Effectiviteit, draagvlak en financiën worden beschreven en in perspectief gezet. Toch zit de auteur nog niet helemaal op het goede spoor. Een paar puntjes.

Anno 2007 kun je een ruim huurappartement van 75 m2 met goede milieuvoorzieningen (HR-ketel en dubbel glas) bouwen en langjarig commercieel interessant verhuren voor 200 Euro per maand. De grens waar géén huurtoeslag meer voor nodig is. Dat kunnen alleenstaanden met bijstand betalen, en de kleinste AOW-tjes. Alle woningen die niet aan die kwaliteitsmaat voldoen hebben een natuurlijke (markt) huurwaarde die lager is. Omdat niemand die 200-Euro woningen bouwt en verhuurt denkt de markt dat het ook niet hoeft. De praktijk is dat meer dan 90% van de huurwoningen "gereguleerd" wordt verhuurd, wat betekent dat de belastingbetaler bijspringt. Tochtige, kleine, gehorige flatjes worden voor ver boven 200 Euro verhuurd. Woningcorporaties zetten zelfs huurwoningen in de markt met prijzen die niet gebaseerd zijn op de beurs van hun klant, maar op wat de belastingbetaler er maximaal bij wil leggen. Door resp. minister Dekker (VVD) en Vogelaar (PvdA) ook zo aangemoedigd.

Met zo'n grote groep gaat het niet aan om te zeggen dat Kees betaalt voor Mohammed, zoals in Elsevier. Zeg maar gerust dat Kees-Jan betaalt voor Kees en Mohammed. De vermogens van de corporaties waar Elsevier het over heeft zijn dus ook helemaal niet betaald door Kees of Mohammed, maar slechts deels (bruteringsoperatie onder staatssecretaris Heerma) en verder vooral door Kees-Jan vía Kees en Mohammed die daar niets van terugzagen. Net als dat Kees en Mohammed in het laagste tarief ook al geen inkomstenbelasting betalen*, en dus niet bijdragen aan defensie, politie, justitie, ruimtelijke ordening, onderwijs, enz. Net als dat Kees en Mohammed ook al zorgtoeslag krijgen voor de gezondheidszorg, en bovendien vaker gebruik maken van gezondheidszorg dan Kees-Jan**. We hebben nog nooit een kabinet gehad dat deze rare en onnodige toestanden aanpakte.

Waarom bouwen die corporaties niet woningen voor de beurs van hun klanten, maar gebaseerd op de beurs van mensen die niet in hun woningen wonen? Waarom dekt de basisverzekering 90% van alle gezondheidsbehandelingen, en niet bijvoorbeeld alleen het hoognodige en zit de rest in een kostendekkende premie-verzekering? Zodat Kees en Mohammed zélf hun ziektekosten kunnen betalen? Een beetje zoals het oude ziekenfonds, waar zowel PvdA als SP met plezier aan terugdenken. Ja, je zal altijd wel wat overheveling hebben tussen de inkomensgroepen. Dat is normaal in een beschaafd en welvarend land.

Kees-Jan is steeds de klos door voortdurende overdreven lastenoverheveling naar de "sterkste schouders" die al lang en breed de zwaarste lasten dragen. En er moet steeds meer bij volgens linkse partijen. De bittere grap is dat dit Robin Hood-model niet in het voordeel is van de laagste inkomens. Immers, die zijn alleen de gijzelaar om o.a. de zakken van werknemers én werkgevers in woningbouw/verhuur en gezondheidszorg en zo te spekken. Als Kees en Mohammed zich via studie of promotie beteren, verdampen de toeslagen en schieten ze er weinig mee op. Die "sociale huurwoning" van 521 Euro waarvoor ze eerst maar 200 Euro hoefden te betalen wordt dan een betonnen blok dat alle hoop voor de toekomst stukslaat. En die mooie zorgverzekering waar je eerst wel 10 brillen per jaar kon halen en 30 flauwekul therapieën is dan toch minder aantrekkelijk. Er is geen enkele prikkel voor de subsidie-ontvangers áchter de gijzelaars om hun overinkomsten af te bouwen en/of efficiënter te werken. Per saldo minder vrijheid, welvaart en geluk voor Kees-Jan, Kees en Mohammed.

Elsevier en andere media hebben een taak om al die uien af te pellen.

---
Noten:
* Flip de Kam, "Massataks op zijn retour", in: NRC Handelsblad, 8 april 2004
** Pim Fortuyn, "De puinhopen van acht jaar Paars", 2002, blz. 106

Categorie: NatioEuro